Bijna een jaar stond het al met hoofdletters in mijn agenda: “op kamp met Nienoo”. Naast Sint voor ieder kind en op stap met Nienoo het derde evenement van onze mooie stichting. Al vanaf het begin van Nienoo droomden wij over een kamp voor kinderen die we wilden laten stralen. Gewoon omdat ze dit verdienen, gewoon omdat het kinderen zijn. De afgelopen maanden was ik wekelijks, soms dagelijks met het kamp bezig. Van het zoeken tot extra sponsors tot het kopen van slaapzakken, van het bekijken van de omgeving tot het laten drukken van kampshirts. Als ik een dag veel met dit kamp bezig was droomde ik er vaak ’s avonds over verder. Heerlijke dromen vol met stralende kids.
En toen werd het vrijdag, de vrijdag uit mijn agenda. De koffiekamer en berging van BS De Vlindertuin waren tijdelijk opslagruimte van kampmateriaal geworden. De boodschappen werden gedaan, materiaal gebracht, partytent opgebouwd en de locatie werd extra feestelijk versierd. We waren er klaar voor. Waar de weerapp op mijn iPhone al een week regen aangaf was het droog, wat zeg ik, om klokslag vijf uur, het begin van ons kamp, begon de zon te schijnen. In deze zonnestralen komen 25 kinderen aan met hun ouders, en o wat vinden ze het spannend. Dat zie je en voel je. Een “iets wat stil” meisje neemt met een traantje afscheid van haar ouders. Ik beloof haar een onvergetelijk kamp. Na het uitzoeken van het stapelbed gaan we samen proosten op een geslaagd kamp. Op het programma staan kennismakings spelletjes. Dit is echter niet nodig, de kinderen vinden elkaar en spelen samen. Als het donker wordt volgt de avondwandeling. Lekker samen wandelen en zingen in een donker bos. Ik voel twee handjes in mijn hand, omdat wandelen in het donker best spannend is. Ik voel me gelukkig, vertrouwen gewonnen binnen een paar uur. Samen lopen we verder en vinden een logboek dvd van een piraat. Na het bekijken van de film en het eten van pannenkoeken gaat iedereen naar bed en na het gebruikelijke “keten” gaat iedereen moe maar voldaan van dag 1, lekker slapen.
Dag 2 staat in het teken van een speurtocht, glittertattoos zetten, fotolijst versieren, veel dansen en zingen, soep (met ballen), friet op de tafel, sleutelveiling, levend jeu de boules en het bezoek van een echte piraat. En weer alleen maar stralende kids, net als in al mijn dromen.
Zondag volgt na het ontbijt, het voorbereiden op de sluiting. Even de ophalers iets van onze energie laten voelen en deelgenoot maken van ons geweldige kamp. En dat lukt…
En dan zingt dat iets was “stille” meisje van vrijdag voor alle kids, vrijwilligers en ouders een liedje van Marco Borsato. Ik voel een brok en een traan maar ik geniet. Er worden telefoonnummers uitgewisseld en nieuwe vrienden nemen afscheid met een highfive of knuffel. Ik krijg een mooie tekening als dank voor een geslaagd kamp. Hier is gelachen, hier zijn nieuwe vrienden gemaakt en hier heeft iedereen gestraald.
Eerst droomden we over ‘een’ kamp, toen over ‘het’ kamp en nu kijken we terug op een onvergetelijk weekend. Een droom die uitkwam en die in september 2018 zeker een vervolg gaat krijgen. Paul, Nicole, Denny, Leonie, Yera, John, Karin, Anouk, Quinten, Joyce, Joni en John vanuit het diepst van mijn hart bedankt. Wat was het fijn om dit samen met jullie te beleven.
Ik ben moe, ik ga slapen en opnieuw lekker dromen.
Marco
